Comedy club

Δεν το' χουμε με την «όρθια κωμωδία»(stand up comedy), είναι γεγονός. Κάτι πήγε να ξεκινήσει παλιά ο Χάρρυ Κλυνν, που είχε επιστρέψει εκπαιδευμένος από την Αμερική, αλλά σύντομα το μετάλλαξε επί το ελληνικότερο και λαϊκότερο. Μετά το χάος... Λίγος Πανούσης και κάτι ομαδούλες περιορισμένης ατζέντας που μεταφράζουν άγαρμπα και κακόγουστα αυτό που μάθαμε κάποτε να αποκαλούμε «αμερικάνικο χιούμορ», χωρίς να καταφέρουμε όμως να το μεταφράσουμε στη δική μας γλώσσα, αντίληψη και κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Επίμονα συντηρητική χώρα ακόμα σε μεγάλο βαθμό η δική μας, δεν καταπίνει εύκολα την ασέβεια και το μηδενισμό του «stand up». 





ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΡΛΙΝ


Ο Τζορτζ Κάρλιν είχε να αντιμετωπίσει κυρίως τις αντιδράσεις της λεγόμενης χριστιανικής Δεξιάς στην πατρίδα του («Δεν είναι κωμικό το γεγονός ότι οι περισσότεροι από όσους διαδηλώνουν υπέρ του "δικαιώματος στη ζωή", δηλαδή εναντίον των αμβλώσεων, είναι συγχρόνως και φανατικοί υπέρμαχοι της θανατικής ποινής; Οι ίδιοι είναι που απαγορεύουν τα ψεύτικα όπλα για τα παιδάκια και επιτρέπουν τα αληθινά»). Αλλά οι παραστάσεις του φυσικά δεν άφηναν τίποτε όρθιο. Κάποια στιγμή κατάφερε να γίνει και ο ίδιος μια σημαντική υποσημείωση στη νομική ιστορία της χώρας -κάτι για το οποίο ήταν πάντα διεστραμμένα υπερήφανος- αφού εκστόμισε με πολύ εμφατικό τρόπο στον αέρα τις «επτά λέξεις που δεν μπορείς να πεις στην τηλεόραση» (shit, piss, fuck, cunt, cocksucker, motherfucker, tits - δεν χρειάζεται μετάφραση νομίζω) και στη συνέχεια το Ανώτατο Δικαστήριο τον δικαίωσε. Το 2004 επίσης, μετά από μια μακρόχρονη καριέρα στο κύκλωμα των performers στο Λας Βέγκας, αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλο την παθητική ηλιθιότητα του συγκεκριμένου κοινού και τους την είπε στα μούτρα τους: «Κατ' αρχάς σκέψου το πνευματικό επίπεδο των ατόμων που πάνε διακοπές στο Βέγκας. Να ταξιδεύεις εκατοντάδες ή και χιλιάδες μίλια για να προσφέρεις οικειοθελώς τα λεφτά σου σ' ένα χυδαίο κερδοσκοπικό οργανισμό είναι δείγμα νοητικής καθυστέρησης». Φυσικά απολύθηκε αυτομάτως. Ο αγαπημένος του στόχος πάντως -φυσιολογικό για κάποιον που «βρήκε τον εαυτό του» στη δίνη της αντικουλτούρας των ‘60's- ήταν το αδιέξοδο, αχάριστο και μάταιο πολιτικό σύστημα: «Σταμάτησα να ψηφίζω όταν σταμάτησα τα ναρκωτικά. Στο μυαλό μου και οι δύο αυτές δραστηριότητες αφορούν συμπεριφορές όπου κάποιος πλανάται πλάνη οικτρά»




Ο Κάρλιν ήταν ένας πρόσχαρος πεσιμιστής (οξύμωρο; Ο ίδιος λάτρευε να μισεί τα οξύμωρα) και στενοχωριόταν βαθιά όταν τον εκλάμβαναν ως κυνικό σκοταδόψυχο: «Παρακαλώ μη θεωρήσετε ότι οι απόψεις μου έχουν να κάνουν με κυνισμό. Οι πραγματικά κυνικοί άνθρωποι είναι αυτοί που σου λένε, μην ανησυχείς καθόλου, όλα θα πάνε καλά».
Αυτό που ήταν συγκινητικό τις μέρες που ακολούθησαν το θάνατό του από καρδιά πριν δύο εβδομάδες (ήταν το τρίτο και μοιραίο καρδιακό επεισόδιο μιας έντονης ύπαρξης) ήταν η κατακλείδα της διαθήκης του (όπως δημοσιεύτηκε στο προσωπικό του site) που αφορούσε την post mortem διαχείριση του σώματος αλλά και του πνεύματός του: «Επιθυμία μου είναι το σώμα μου να αποτεφρωθεί. Το πού θα ριχτούν οι στάχτες μου (θάλασσα, στεριά, αέρας) θα καθοριστεί από την οικογένειά μου (σύζυγος και κόρη), η οποία γνωρίζει τις προκαταλήψεις και τη φιλοσοφία μου σε θέματα γεωγραφίας και πνευματικότητας. Δεν επιθυμώ σε καμιά περίπτωση οι στάχτες μου να κρατηθούν από κανένα ή να θαφτούν σε συγκεκριμένη τοποθεσία.Δεν επιθυμώ δημόσια τελετή οιασδήποτε μορφής. Δεν επιθυμώ καμία θρησκευτική τελετή οιασδήποτε μορφής. Θα προτιμούσα μια συγκέντρωση φίλων στο σπίτι μου, επιλεγμένων από την οικογένειά μου. Η ακριβής φύση αυτής της συγκέντρωσης θα καθοριστεί επίσης από την οικογένειά μου (σύζυγος και κόρη). Θα πρέπει πάντως να είναι εξαιρετικά ανεπίσημη, η μουσική που θα ακούγεται θα πρέπει να είναι rhythm and blues, και θα πρέπει οι καλεσμένοι να γελούν πολύ. Αόριστες αναφορές σε πνευματικά ζητήματα θα πρέπει να είναι αποδεκτές και να ενθαρρυνθούν».
(πηγή : http://www.lifo.gr/mag/columns/1298)




- ''Αμερικάνικο όνειρο''



- ''Σώστε τον πλανήτη''




- ''Οι δύο (συν ένα) εντολές''




- ''Θρησκεία''




- ''People are boring''









ΜΠΙΛ ΧΙΚΣ



Aνατρεπτικός, αντικομφορμιστής, αμφιλεγόμενος, ο "stand-up" κωμικός Bill Hicks, ήδη θρυλικός για τους γνωρίζοντες το είδος της stand up comedy, έβρισκε διαρκώς τρόπους να ξεπερνάει τα όρια και συχνά γινόταν δυσάρεστος για το ίδιο το κοινό που πήγαινε να τον ακούσει.Ερωτώμενος για τα «όρια της σάτιρας» απαντούσε: «δεν υπάρχουν όρια, διαγράψτε τα όρια». Στην επιμονή για μια πιο ουσιαστική απάντηση, αντέτεινε ότι δε μπορούμε να τους ικανοποιούμε όλους. «Τι να κάνω όταν διαφωνούν μεταξύ τους; Όταν οι μισοί λένε "ήσουν υπέροχος" και οι άλλοι μισοί με απεχθάνονται. Να κατέβω και να τους γαργαλίσω έναν έναν; Οφείλουμε να εκφράσουμε μια ιδέα, εδώ».
Όταν, τέλος, δυσαρεστημένα μέλη από το κοινό τον αποδοκίμαζαν φωνάζοντας «δεν παμε σε κωμωδία stand-up για να σκεφτούμε», ο ίδιος απαντούσε αφοπλιστικά: «Και που πάτε για να σκεφτείτε; Θα σας βρω εκεί. Δεν χρειάζεται να γίνει εδώ αυτό».
Τόσο στις παραστάσεις του, όσο και στις συνεντεύξεις του, ο Χικς επέκρινε την υποκρισία, την μετριότητα και την κοινοτοπία των ΜΜΕ και της ποπ κουλτούρας, χαρακτηρίζοντας τα ως εργαλεία καταπίεσης και πνευματικής υποβάθμισης των ανθρώπων. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των συναδέλφων του ο Bill Hicks έβλεπε το είδος της stand up κωμωδίας ως μέσο και ταυτόχρονα ως αυτοσκοπό.
Από παιδική επιθυμία - ξεκίνησε τις stand up εμφανίσεις στην εφηβεία του - η stand up κωμωδία έγινε για τον ίδιο ένα πολύτιμο μέσο για να μοιραστεί αφυπνιστικές σκέψεις σε μια Αμερική που ολοένα και περισσότερο έμοιαζε να βυθίζεται στονφονταμενταλισμό, στα μεσσιανικά δόγματα και στην ισοπεδωτική πατριδολατρία.


Ο Μπιλ Χικς πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας το 1994 σε ηλικία μόλις 32 χρονών αλλά πρόλαβε να αφήσει πίσω του πολλές ηχογραφήσεις και specials. Δεκάδες είναι οι μεγάλοι κωμικοί που παραδέχονται ότι έχουν επηρεαστεί από τη σκηνική του παρουσία. Η αναγνώριση που του άξιζε ήρθε μετά θάνατον παρά τηνενθουσιώδη ανακάλυψή του από το κοινό της Μεγάλης Βρετανίας το 1991. Γιατί συνέβη αυτή; «Για έναν απλό λόγο», υποστήριζε ο Χικς. «Στη Μ.Βρετανία έχουν τέσσερα κανάλια, όχι ενενήντα δύο, και προέβαλλαν σε βραδινή αλλά όχι μεταμεσονύχτια ώρα μια ολόκληρη παράσταση πενήντα λεπτών, χωρίς μοντάζ». Τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπάνε, μετά από αυτό.
Η νεότερη γενιά τον ανακαλύπτει μέσα από το διαδίκτυο, φαινόμενο που εξηγεί την απογείωση της φήμης του τα τελευταία χρόνια.
(πηγή : http://tvxs.gr/webtv/ντοκιμαντέρ/μπιλ-χικς-ο-«σκοτεινός-ποιητής»-της-κωμωδίας)



- ''Είναι απλά μια βόλτα''



- ''Oι αληθινοί άντρες δεν χορεύουν''



- ''Αναγνώστης''




- ''Marketing''






ΡΟΜΠΙΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ


Μπορεί στην Ελλάδα να τον γνωρίσαμε από τον κινηματογράφο (''καλημέρα Βιετνάμ'',''ο κύκλος των χαμένων ποιητών'',''good will hunting'' κ.α.) αλλά ύπήρξε και απίστευτος stand-up κωμικός.

Ο Γουίλιαμς έχει μια ιδιόρρυθμη σχέση με την κωμωδία. Ισως αυτό τον κάνει πιο ευαίσθητο, πιο ευσυγκίνητο. Μόνο μία φορά έχει παίξει τον ρόλο του κακού, στην ταινία «Μυστικός πράκτορας». Ισως τελικά μόνο αυτό τον κάνει χαρούμενο: ο συνδυασμός της κωμωδίας με την καλοσύνη, της φαιδρότητας με τον συναισθηματισμό.
Ο κλόουν του Χόλιγουντ γεννήθηκε στο Σικάγο. Η οικογένειά του ήταν εύπορη. Ο πατέρας του, αρκετά αυστηρός και σκληρός, ήταν έμπορος αυτοκινήτων. Το ταλέντο στην κωμωδία προφανώς το κληρονόμησε από τη μητέρα του, η οποία, όπως ο ίδιος πολλές φορές έχει πει, είχε έντονη την αίσθηση του χιούμορ.
Ηταν μοναχοπαίδι γι' αυτό και συχνά αισθανόταν μοναξιά. Παρ' όλο που στο σχολείο δεν εθεωρείτο από τους καλύτερους μαθητές, αποφάσισε να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Στο κολέγιο ήταν που άρχισε να ανακαλύπτει την αγάπη του για τον αυτοσχεδιασμό και το θέατρο. Το 1970 πήρε τον πρώτο του τηλεοπτικό ρόλο στη σειρά «Mork and Mindy», γεγονός που τον βοήθησε να αρχίσει να καθιερώνεται και στον χώρο του κινηματογράφου.
Ο Γουίλιαμς έπαιρνε κοκαΐνη με τον φίλο του Τζον Μπελούσι, λίγο προτού εκείνος αφήσει την τελευταία του πνοή. Ισως γι' αυτό αποφάσισε να σταματήσει τα ναρκωτικά.«Η κόκα ήταν για μένα κάτι που με βοηθούσε να "ανέβω". Τώρα πια δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο!» λέει σήμερα για την... άσπρη περίοδο της ζωής του.
(πηγή : http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=111182)


- ''Ποδόσφαιρο και μπαλέτο''




- ''Little Timmy joke''





- ''Jesus jokes''





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου